Investigation of the Relationship Between Secondary School Teachers' Teaching Styles, Self-Efficacy, and Emotional Intelligence Levels

References

1. Açıkgöz Ün, K. (2016). Etkili öğrenme ve öğretme. (8. baskı). Ankara: Biliş Yayıncılık.
2. Akar, H., & Üstüner, M. (2017). Mediation role of self-efficacy perceptions in the relationship between emotional intelligence levels and social entrepreneurship traits of pre-service teachers. Journal of Education and Future, (12), 95-115.
3. Aslan, M. ve Kalkan, H. (2018). Öğretmenlerin özyeterlik algılarının analizi. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8 (16), 477-494.
4. Aydın, A. (2013). Sınıf yönetimi. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
5. Bacak, N. (2018). Fen bilgisi öğretmenlerinin öğretim stillerine göre özyeterlik inanç düzeylerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul: Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
6. Balcı, A. (2020). Sosyal bilimlerde araştırma, yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem Akademi.
7. Balkır, M. (2022). Öğretmenlerin mesleki tükenmişlik düzeyleri ve duygusal zeka puanları arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Pamukkale: Pamukkale Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü
8. Baleghizadeh, S. and Shakouri, M. (2017). Investigating the relationship between teaching styles and teacher self-efficacy among some Iranian ESP university ınstructors, Innovations In Education And Teaching International, 54(4), 394- 402.
9. Baltaş, Z. (2006). Duygusal zekâ. İstanbul: Remzi Kitabevi.
10. Bandura, A. (1997). Self-efficacy: the exercise of control. New York: Freeman.
11. Başdal, M. (2021). Öğretmen adaylarının mesleki kimlikleri, öğretmen özyeterlik inançları ve öğretme motivasyonları arasındaki ilişkiler. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Bolu: Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü.
12. Berkant, H. ve Ekici, G. (2007). Sınıf öğretmeni adaylarının fen öğretiminde öğretmen öz-yeterlik inanç düzeyleri ile zekâ türleri arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 16(1), 113-132.
13. Bilgin, İ. ve Bahar, M. (2008). Sınıf öğretmenlerinin öğretme ve öğrenme stilleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 1(28), 19-38.
14. Boz, Y. ve Uzuntiryaki, E. (2006). Fen öğretmen adaylarının özyeterlik inançlarının öğretme stillerine etkisi üzerine bir çalışma. VII. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. 6-8 Eylül 2006. Ankara: Gazi Üniversitesi: 12- 16.
15. Brackett, M. A. and Mayer, J. D. (2003). Convergent, discriminant, and incremental validity of competing measures of emotional intelligence. Personality and Social Psychology Bulletin, 29(9), 1147-1158.
16. Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö. E., Demirel, F., Karadeniz, Ş. ve Çakmak, E. K. (2017). Bilimsel araştırma yöntemleri. (23. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
17. Carr, C. M. (1998). Assessing teaching style preference and factors that influence teaching style preferences of registered dietitians. Journal of the American Dietetic Association, 98(9), 27.
18. Chan, D. W. (2004). Perceived emotional intelligence and self-efficacy among Chinese secondary school teachers in Hong Kong. Personality and Individual Differences, 36(8), 1781-1795.
19. Colomeischi, A. A. and Colomeischi, T. (2014). teachers’ attitudes towards work in relation with emotional intelligence and self-efficacy. Procedia - Social and Behavioral Sciences,159, 615-619.
20. Conti, G. J. (1989). Assessing teaching style in continuing education. E. R. Hayes (Ed). In Effective teaching style (3-16). New Directions for Continuing Education.
21. Cooper, R. K. and Sawaf, A. (1997). Liderlikte duygusal zekâ. (Çev: Z. B. Ayman ve B. Sancar). İstanbul: Sistem Yayıncılık.
22. Çapa, Y., Çakiroglu, J. and Sarıkaya, H. (2004). Development and validation of Turkish version of teachers’ sense of efficacy scale. American Educational Research Association Annual Meeting. San Diego, California.
23. Çetin, S. (2019). Elit sporcuların duygusal zeka, öz-yeterlik ve öz güven düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Çanakkale: Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
24. Deniz, M. E., Özer, E. & Işık, E. (2013). Duygusal zeka özellik ölçeği-kısa formu (teıque-sf) geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim, 38 (169).
25. Deveci, E. (2008). Öğretim stillerinin farklı zekâ türlerine sahip 6. sınıf öğrencilerinin fen ve teknoloji ders başarısı ile ilişkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Bolu: Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
26. Dilekli, Y. (2015). Öğretmenlerin düşünmeyi öğretmeye yönelik yaptıkları sınıf içi uygulamalar, özyeterlik düzeyleri ve öğretim stilleri arasındaki ilişki. (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
27. Doğan, C. (2003). Türkiye’de öğretmenlik mesleğinin sorunları ve öğretmen adaylarının mesleğe ilişkin görüşleri. İstanbul: Burak Yayınları.
28. Dunn, R. S. and Dunn, K. J. (1979). Learning styles / teaching styles: should they... can they... be matched? Educational Leadership, 36(4), 238-244.
29. Enochs, L. G., & Riggs, I. M. (1990). Further Development of an Elementary Science Teaching Efficacy Belief Instrument: A Preservice Elementary Scale. School Science & Mathematics, 90, 694-706.
30. Field, A. (2005). Discovering statistics using SPSS. London: Sage.
31. George, D. and Mallery, M. (2010). SPSS for Windows Step by Step: A Simple Guide and Reference. Boston: Pearson
32. Glackin, M. (2019) ‘It’s more than a prop’: professional development session strategies as sources of teachers’ self-efficacy and motivation to teach outside the classroom. Professional Development in Education, 45(3), 372-389.
33. Grasha, A. F. (1994). A matter of style: the teacher as expert, formal authority, personal model, facilitator and delegator. College Teaching, 42 (4), 142-149.
34. Grasha, A. F. (1996). Teaching with style: a practical guide to enhancing learning by understanding teaching& learning styles. United States of America: Alliance Publishers.
35. Grasha, A.F. (2002). Personalizing teaching: enhancing learning and building effective student-faculty relationships. College Teaching, 4(50), 122.
36. Grasha, A. F. (2002). The dynamics of one-on-one teaching, College Teaching, 50(4), 139-146.
37. Grasha, A. F. and Yangarber-Hicks N. (2000). Integrating teaching styles and learning styles with ınstructional technology. College Teaching, 48 (1), 2-10.
38. Goleman, D. (2006). Duygusal zeka neden IQ’dan daha önemlidir?. (Çev: B. Seçkin). İstanbul: Varlık Yayınları.
39. Gökyer, N. ve Bakcak, S. (2018). Ortaokul öğretmenlerinin özyeterlik düzeyleri: Elazığ ili örneği. Turkish Journal of Educational Studies, 5(3), 82-98.
40. Greenspan, S. ve Wieder, S. (2004). Özel gereksinimli çocuklar. Gaziantep: Özgür Yayınları.
41. Güven, M. ve Gökdağ Baltaoğlu, M. (2017). Self-efficacy, learning strategies and learning styles of teacher candidates: Anadolu University example. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 7 (2), 288-337.
42. Heidari, F., Nourmohammadi, E. and Nowrouzi, H. (2012). On the relationship between ıranian efl teachers’ self-efficacy beliefs and their teaching styles. International Journal of Linguistics, 4(3), 536-550.
43. İnci, S. (2014). Aday öğretmenlerin duygusal zeka ile yaşam doyumu düzeyleri arasındaki ilişki. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Çanakkale: Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
44. Karagöz Y. (2014). SPSS 21.1 Uygulamalı Biyoistatistik. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
45. Kan, A. (2007). Öğretmen adaylarının eğitme-öğretme özyetkinliğine yönelik ölçek geliştirme ve eğitme-öğretme özyetkinlikleri açısından değerlendirilmesi (Mersin Üniversitesi Örneği). Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1), 35–50.
46. Karamehmetoğlu, M. (2017). Beden eğitimi öğretmenlerinin duygusal zekâ düzeylerinin mesleki öz yeterlik ve problem çözme becerilerini belirlemedeki rolünün incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul: Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
47. Karasar, N. (2003). Bilimsel araştırma yöntemi: kavramlar, ilkeler, teknikler. Ankara:3A Araştırma Eğitim Danışmanlık.
48. Klausmeier, H. J. and Allen P.S. (1978). Cognitive development of children and youth. New York: Academic Press.
49. Koçdaş, Z. (2020). Çalışanların duygusal zekâ düzeyleri ile çatışma çözme düzeyleri arasındaki ilişki. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul: İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü.
50. Kolay, B. (2008). Öğretim stillerinin farklı öğrenme stillerine sahip 6. sınıf öğrencilerinin fen ve teknoloji dersi başarısı arasındaki ilişki. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Bolu: Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
51. Martin, A. J. (2006). The relationship between teachers’ perceptions of student motivation and engagement and teachers’ enjoyment of and confidence ın teaching. Asia-Pacific Journal of Teacher Education, 34, 73–94.
52. Mertoğlu, H. (2011). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin öğretim stillerinin ve yapılandırmacı öğrenme ortamına ilişkin algılarının öğretim uygulamalarına etkileri. (Yayımlanmamış Doktora Tezi), İstanbul: Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
53. Öznacar, B., Yilmaz, E. and Güven, z. (2017). The relationship between teaching styles and emotional intelligence of teachers. International Journal of Economic Perspectives, 570-576.
54. Pekaar, K. A., Bakker, A.B., Linden, D. & Born, M. (2017). Self- and other-focused emotional intelligence: development and validation of the rotterdam emotional ıntelligence scale (REIS). Personality and Individual Differences, 120 (2018), 222-233.
55. Sağlam, H. (2018). Öğretmenlerinin duygusal zekâları ve öz yeterlik inançları ile sınıf yönetim becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Kastamonu: Kastamonu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
56. Salovey, P. and Grewal D. (2005). The science of emotional intelligence, Current Directions In Psychological Science, 281.
57. Saracaloğlu, A. S., Certel, Z., Varol, S. R. ve Bahadır, Z. (2012). Beden eğitimi öğretmenlerinin özyeterlik inançları ve denetim odaklarının incelenmesi. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(2), 54-65.
58. Sarıtaş, E. ve Süral, S. (2010). Grasha-Reichmann öğrenme ve öğretme stili ölçeklerinin Türkçe uyarlama çalışması. E-Journal Of New World Sciences Academy, 5(4), 2162-2177.
59. Şahin, E. (2010). İlköğretim sınıf öğretmenlerinin öğretim stili tercihlerinin, cinsiyetlerinin, mesleki kıdemlerinin, özyeterlik algılarının ve özyönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeylerinin mesleki yeterlikleri üzerindeki etkisi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi), İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
60. Şişman, M. ve Acat, M. B. (2003). Öğretmenlik uygulaması çalışmalarının öğretmenlik mesleğinin algılanmasındaki etkisi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(1), 235-250.
61. Şenel, E., Adiloğulları, İ. and Ulucan, H. (2014). Examination of emotional intelligence level, teacher's self-efficacy beliefs and general self-efficacy beliefs of teachers. Niğde University Journal of Physical Education and Sport Sciences, 8(2), 22-232.
62. Tanrıöğen, A. ve Türker, Y. (2019). Rotterdam duygusal zekâ ölçeğinin Türkçeye uyarlanması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 47, 348-369.
63. Tschannen-Moran, M. and Hoy, A. W. (2007). The differential antecedents of self-efficacy beliefs of novice and experienced teachers. Teaching and Teacher Education, 23(6), 944-956.
64. Tunca, Ö. (2010). Duygusal zekâ düzeylerinin sınıf yönetim becerilerine etkisi ve bir Araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul: İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
65. Türkekul, K. (2019). Beden eğitimi ve spor öğretmeni adaylarının duygusal zeka düzeyleri ve akademik öz yeterlikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Bartın: Bartın Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
66. Usta, Ç. Y. (2015). İlkokul öğretmenlerinin duygusal zekâ düzeyleri ile okul müdürlerinin liderlik stillerini algılayışları arasındaki ilişki. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul: Yeditepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
67. Yaman, G. (2019). Okul öncesi öğretmenlerinin duygusal zekâ düzeyleri ile mesleğe ilişkin tutumlarının incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul: İstanbul Okan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Keywords

Teaching style, Self efficacy, Emotional Intelligence

Affiliations